Συνεχίζεται το ταξίδι της ποιητικής συλλογής “Il linguaggio dell'anima (Το γλωσσάριο της ψυχής)” του συγγραφέα και ποιητή Χάρη Κουδούνα, που το Σάββατο 14 Απριλίου, ολοκλήρωσε την 2η συνάντηση, σύμφωνα με τις τρείς προγραμματισμένες. Προνομιούχος πολιτιστικός χώρος του γεγονότος, η “Libreria del Benessere (Βιβλιοθήκη του Ευ Ζην)” της Ανκόνα, εξαιρετικά οδηγούμενη από την διευθύντρια αυτής την Δρ. Rosella Sbarbati, που επί της ευκαιρίας, αναπτέρωσε το απόγευμα του Σαββάτου με την ανάγνωση μερικών ποιημάτων, αποσπασμένα από την ποιητική συλλογή του συγγραφέα.
Κατά την πρώτη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις 17 Μαρτίου ο Χάρης Κουδούνας, χάραξε τους “Άπειρους Δρόμους της Αγάπης”, υπογεγραμμίζοντας, πως όταν η αγάπη είναι αυθεντική, η καρδιά είναι πάντα “προστατευόμενη”, γίνεται το καταφύγιό της και έχει μία σωτήρια λειτουργία. Στην δεύτερη συνάντηση, με τίτλο “La scelta del proprio cammino (Το μοναπάτι του καθενός μας και η εκλογή αυτού)”, υπέδειξε τις συντεταγμένες για να μην χαθούν τα ίχνη που η καρδιά αποτυπώνει στις ζωές μας, όπως και σε εκείνες των άλλων.
Ο Χάρης Κουδούνας πέτυχε, σαν ένας επιδέξιος υφαντής συναισθημάτων, να περιπλέξει τα αισθήματα και τις ζωές του κοινού που παρευρίσκετο παρόν, πραγματοποιώντας μία ιδιαίτερα αξιόλογη ευκαιρία αντιπαράθεσης, παραλληλισμού και διαλογισμού, αρχίζοντας από τον δικό του μονοπάτι της αυτογνωσίας. Μιά διαδρομή που άρχισε όταν ήταν ακόμη δεκατεσσάρων ετών, εναποθέτοντας τις ερωτήσεις που πολλοί από εμάς υποβάλλουν καθημερινά: Ποιός είμαι; Πού βρίσκομαι; Τι θα γίνω όταν μεγαλώσω; Θα το κατορθώσω; Έχω πάρει το σωστό μονοπάτι; Υπαρξιακά ερωτηματικά που μεγάλωσαν με την ηλικία του ποιητή, στο ίδιο βήμα επίσης και με την πλήρη συνειδητοποίηση του, να είναι περισσότερο κοντά στις απαντήσεις, γιατί, κατά την στιγμή κατά την οποία αυτός, ούτος ειπείν, “ανέκρινε και ερεύνησε” την ζωή, εμβυθίζοντας στην ζωτική της ροή, η συνείδησή του άρχισε την διαδρομή της αφυπνήσεως, με μία όχι τελείως ολοκληρωμένη αντίληψη του ποιητή. Ο Χάρης Κουδούνας υπογεγράμμισε, πως δεν υπάρχουν ενδείξεις για την οδό της γνώσης και της σωστής διαδρομής και ότι σίγουρα είναι ένα επίμοχθο μονοπάτι, τελείως προσωπικό, γεμάτο ανηφόρες και κατηφόρες, γεμάτο νίκες και ήττες, όμως σημαδεμένο με δύο σταθερά σημεία: την εσωτερική θέληση και την έρευνα της απόλυτης αλήθειας, που είναι διαφορετική από εκείνη την εικονική, την προσωπική του καθενός μας. Η έννοια της θέλησης συνοδεύει την ανθρώπινη και ποιητική διαδρομή του συγγραφέα, που την οραματίζεται σαν ένα δυνατό φως, εκτυφλωτικό, ικανό να φωτίσει τα πιό απόκρυφα μέρη του δικού μας εγώ, εκκενώνοντας, από την μιά πλευρά, το πεδίο των δικών μας ελαττωμάτων και αναδύοντας από την άλλη μεριά, τις αρετές μας, τα ζωογόνα κεριά που μας ενδεικνύουν το μονομάτι που θα διανύσουμε. Όσο αφορά το θέμα της θέλησης, σταμάτησε για λίγο επίσης και ο κ. Massimo Lopez, ερευνητής, που επί της ευκαιρίας έδωσε μία σημαντική συμβολή, διευκρινίζοντας πως υπάρχουν δύο είδη θελήσεως: αυτή του εγώ που είναι επιβλητική και που επεκτείνεται κατά οριζόντια διεύθυνση, μένοντας όμως στην επιφάνεια, ενωμένη κατ’ αυτόν τον τρόπο με την εμφάνιση ενώ εκείνη όμως της ψυχής είναι αντιθέτως μικρή, ένα είδος μικρής αναλαμπής που στο σκοτάδι μπορεί να δημιουργήσει πολύ φως και που είναι ενωμένη με την ύπαρξη. Δύο διαστάσεις, δύο αλήθειες τόσο διαφορετικές και μακρυνές αναμεταξύ τους: η πρώτη – επιβεβαίωσε ο συγγραφέας - είναι το κλειδί της εσωτερικής αγνότητας που ανοίγει τον δρόμο προς την ευτυχία, εννοώντας αυτή ως σύνθεση της εσωτερικής και εξωτερικής αρμονίας στην οποία η Ανθρωπότητα πρέπει να αποσκοπεί. Η δεύτερη, είναι εκείνη που καθορίζεται από τους ανθρώπινους νόμους και κάνει απόκρυφο και σκοτεινό το μονοπάτι της διαδρομής μας. Θέληση και Αλήθεια – λέξεις κλειδιά για να αρχίσουμε εκ νέου το σωστό μονοπάτι – δεν είναι, όμως, αρκετά, γιατί αντιπροσωπεύουν μοναχά την αρχή μιάς μακρυνής και χωρίς τέλος διαδρομής, όπως πολύ καλά διευκρίνησε ο ποιητής: θα πρέπει να αλλάξουμε την δική μας προσέγγιση προς την ζωή, εκλέγοντας την μετριοφροσύνη και την ταπεινότητα ως πιστούς συντρόφους αυτού του ταξιδιού, έτσι ώστε και το ίδιο το λεξικό μας θα πρέπει να είναι σε τέτοιο βαθμό επεξεργασμένο, ώστε να δημιουργεί μία εποικοδομητική διαλεκτική με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Είμαστε εμείς αυτοί που καθορίζουμε τη δική μας καινούργια “αυγή” και γι’αυτό το λόγο, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αναγνωρίσουμε την ευτυχία, που έρχεται σε απρόσμενες στιγμές. Ο Χάρης Κουδούνας μας προσκαλεί, διαμέσου του δικού του εσωτερικού μονοπατιού, να αγκαλιαστούμε από την ζωή και να μήν έχουμε φόβο, να βυθιστούμε μέσα μας, κατεβαίνοντας στις πιό απόκρυφες πτυχές του δικού μας εγώ, για να αναστηθούμε σε μιά καινουργια ζωή. Μόνο έτσι η απόλυτη αλήθεια θα ανακαλυφθεί και η δική μας εσωτερική ειρήνη θα λάβει χώρα, έστω και αν όλο αυτό δεν θα είναι αρκετό, γιατί πρέπει να μολυνθούμε από την ζωή, για να δωθεί η αρχή σε ένα άλλο ταξίδι, αυτό επί της ζωής των άλλων, έτσι ώστε να μπορούν να συνδεθούν σε αυτό το καινούριο συναίσθημα, πετυχαίνοντας ταυτοχρόνως μία κοσμική κοινωνία, σε μά εσωτερική και εξωτερική αρμονία, την μοναδική οδό που αποκαθιστά τον άνθρωπο ελεύθερο.
Και σε αυτόν που ρώτησε τον Χάρη Κουδούνα: τι υπάρχει μεταξύ μιάς θετικής ημέρας και μιάς μή θετικής ημέρας, εκείνος του απάντησε με απλό τρόπο: η ευτυχία.
Carmela Mariella, δημοσιογράφος
